Արյուն հաճախակի վերցնում են մատնեմատից, որովհետև, համեմատած ցուցամատի և միջնամատի, այն աշխատանքի մեջ քիչ է օգտագործվում, ինչի պատճառով էլ մատնեմատի մաշկը ավելի բարակ է և ասեղի ծակոցը համեմատաբար ավելի քիչ ցավոտ է լինում։ Ճկույթից և բութ մատից արյուն չեն վերցնում, քանի որ նրանք անմիջապես միացված են դաստակին և եթե նրանց միջով վարակ անցնի, ապա շատ արագ կտարածվի ամբողջ ձեռքով։
Պատկերացրեք, որ մի օր առավոտյան դուք կարող եք արթնանալ ու տեսնել, որ ձեր եղունգներն ահավոր վիճակում են՝ դրանք դարձել են անգույն, եղունգների վրա առաջացել են հորիզոնական հաստացումներ (պալարներ), կամ դրանք լիովին շերտավորված են:
